Słownik:naczaśnik

Język polski

Etymologia

Z pol. naczas + nik

Wymowa

• IPA^(pl): /naˈt͡ʂaɕ.ɲik/

Rzeczownik

naczaśnik m.-os. (lm naczaśnicy)

1. (gry komp.) osoba wykonująca naczas, speedrunner

   Games Done Quick jest największym charytatywnym maratonem naczaśników.

2. osoba, która usilnie chce być zawsze na czasie; pozer

   Ten zespół jest popularny jedynie wśród naczaśników, dla których jest on – pozornie – bardziej dzisiejszy niż wszystkie inne.

Deklinacja

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	naczaśnik	naczaśnicy
dopełniacz	naczaśnika	naczaśników
celownik	naczaśnikowi	naczaśnikom
biernik	naczaśnika	naczaśników
narzędnik	naczaśnikiem	naczaśnikami
miejscownik	naczaśniku	naczaśnikach
wołacz	naczaśniku	naczaśnicy