Język polski

Etymologia

Z pol. naczas + nik

Wymowa

  • IPA(pl): /naˈt͡ʂaɕ.ɲik/

Rzeczownik

naczaśnik m.-os. (lm naczaśnicy)

  1. (gry komp.) osoba wykonująca naczas, speedrunner
    Games Done Quick jest największym charytatywnym maratonem naczaśników.
  2. osoba, która usilnie chce być zawsze na czasie; pozer
    Ten zespół jest popularny jedynie wśród naczaśników, dla których jest on – pozornie – bardziej dzisiejszy niż wszystkie inne.

Deklinacja

przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga
mianownik naczaśnik naczaśnicy
dopełniacz naczaśnika naczaśników
celownik naczaśnikowi naczaśnikom
biernik naczaśnika naczaśników
narzędnik naczaśnikiem naczaśnikami
miejscownik naczaśniku naczaśnikach
wołacz naczaśniku naczaśnicy