Future funk
Future funk - gatunek muzyczny, przez część uznawany za pochodną vaporwave, zaś przez większość entuzjastów uważany za zupełnie odrębny gatunek muzyczny, który kompletnie zerwał z korzeniami vaporwave.
Future funk charakteryzuje się podkreśleniem aspektów disco, używając do tego sampli muzyki z lat 80., często należącej do gatunku japońskiego city pop[1]. Estetyka future funk oparta jest na kulturze tanecznej lat 70. i 80. Obecnie również często używa się japońskiego pisma, jednakże w przeciwieństwie do vaporwave zabieg ten nie ma na celu parodii. Charakterystycznym, unikalnym elementem future funk jest częste używanie zapętlonych, zniekształconych klipów ze starych anime takich jak Sailor Moon czy Neon Genesis Evangelion.
Charakterystycznym elementem dla future funk jest użycie low-pass filter (filtr dolnoprzepustowy) oraz zastosowanie cięć i loopów najbardziej energicznych, melodycznych fragmentów utworu. Future funk łączy w sobie gatunki vaporwave, nu-disco i french house.
Historia
Ze względu na to, że gatunek (podobnie jak vaporwave) jest znany głównie w internecie, istnieje wiele wątpliwości i sprzecznych teorii odnośnie historii future funk.
Latem 2012 za sprawą artystów takich jak Saint Pepsi czy Macross 82-99 gatunek vaporwave nabrał bardziej energicznego brzmienia, charakterystycznego dla muzyki tanecznej lat 70. i 80. Część sceny vaporwave zaczęła również interesować się starymi albumami japońskiego gatunku city pop[1] (popularna muzyka w połowie lat 70. w Japonii, czerpiąca z gatunków disco, R&B, funk i soft rock). Nadaje to gatunkowi nieco orientalnego brzmienia w innym sensie niż vaporwave.
Używanie sampli ze starych albumów city pop jest kontrowersyjne (ze względu na prawo autorskie w danym kraju czy regionie). Jednakże pierwotnie city pop zdefiniował gatunek; wkrótce zaczęło się pojawiać też wiele oryginalnych utworów w klimacie future funk nieopartych na samplach (najczęściej taką muzykę określa się terminem nu-disco).
Anime
Częstym zabiegiem stosowanym w muzyce future funk (szczególnie w serwisie YouTube) jest użycie jako klipu wideo krótkiej, zapętlonej animacji pochodzącej z anime. Najczęściej są to animacje z lat 80. i 90., których kolorystyka i styl graficzny - zdaniem wielu entuzjastów - łączą się idealnie z funkowym brzmieniem.
Gatunek charakteryzuje się także brzmieniem wręcz metropolitalnym, miastowym - kolory są ciepłe, żywe i "retro".
Doświadczenie
Popularność future funk w części polega na zastosowaniu i powtarzaniu najbardziej rytmicznych części utworu. Opiera się na podobnych założeniach co muzyka house, jednak idzie z tym jeszcze dalej. Poprzez celowe łączenie i powtarzanie jedynie energicznych, łatwo wpadających w ucho fragmentów future funk wywołuje uczucie nostalgii i euforii w mózgu.
Future funk może nieść ze sobą wiele uczuć - muzyka może dawać wrażenie nieco ponurej, energetycznej, odludnej, czy nawet romantycznej. Gatunek również posiada spójny rytm przez cały utwór, co tworzy podobną harmonię co współczesny upbeat pop (łatwo wpada w ucho).
Nu-disco
Nu-disco to gatunek muzyczny łączący w sobie amerykańskie disco lat 70. i zdominowaną przez syntezatory europejską muzykę dance lat 80. Do najbardziej znanych przedstawicieli stricte nu-disco należą Daft Punk i Poolside.
Nu-disco rozwijał się niezależnie od future funk; popularny w pierwszej połowie lat 10. XXI wieku za sprawą takich hitów jak Get Lucky Daft Punk został także spopularyzowany ze względu na powszechne użycie utworów nu-disco i synthpop w soundtracku Grand Theft Auto V (jak chociażby utwór Sleepwalking The Chain Gang of 1974 obecny w materiałach promujących grę).
Zdaniem słuchaczy future funk, nu-disco charakteryzuje się bardziej popowym, wręcz mainstreamowym brzmieniem. Przez niektórych entuzjastów jest uznawany za "bardziej zachodnie brzmienie". Nu-disco w swojej czystej postaci jest w pełni oryginalny, nieoparty na samplach; nie posiada również elementów związanych z kulturą orientalną czy anime.
Ze względu na podobne brzmienie future funk jest często utożsamiany z niektórymi utworami nu-disco. Spowodowało to, że estetyka orientalizmu i anime przenikła także do bardziej energicznego odłamu tego gatunku. Obecnie często te gatunki są sobie tożsame w kwestii brzmienia i przez większość osób nie są szczególnie odróżniane.
Krytyka
Przez niektórych krytyków future funk jest określany jako "vaporwave dla otaku/weebów" ze względu na japońską estetykę i wykorzystanie klipów z anime czy sampli z gatunku city pop. Jeszcze inni krytykują tworzenie oparte na samplach ze względu na prawa autorskie.
Część krytykuje future funk ze względu na to, że jest stworzony, aby "wpadać w ucho". Future funk bierze techniki używane w produkcji muzyki pop i podnosi je do potęgi, aby stworzyć funkowe, groovy brzmienie, które ze względu na zastosowanie loopów, rytmu i harmonii od razu przypada do gustu.
Wybrane utwory future funk
- architecture in tokyo - CITY (ft. MACROSS 82-99)
- Desired - Never Fall In Love Again (ft. コンシャスTHOUGHTS)
- Desired - When We Met
- ev.exi - New2
- Fibre - Supernatural
- Flamingosis - Casanova
- Flamingosis - Flight of the Flamingo
- MACROSS 82-99 - YEBISU (YUNG BAE EDIT)
- MACROSS 82-99 - Fun Tonight
- Skylar Spence - Can't You See
- YUNG BAE - ain't nobody like you (feat. josh pan)
- YUNG BAE - Honey
Większość utworów future funk można znaleźć na Spotify.