Słownik:naczaśnik
Język polski
Etymologia
Z pol. naczas + nik
Wymowa
- IPA(pl): /naˈt͡ʂaɕ.ɲik/
Rzeczownik
naczaśnik m.-os. (lm naczaśnicy)
- (gry komp.) osoba wykonująca naczas, speedrunner
- Games Done Quick jest największym charytatywnym maratonem naczaśników.
- osoba, która usilnie chce być zawsze na czasie; pozer
- Ten zespół jest popularny jedynie wśród naczaśników, dla których jest on – pozornie – bardziej dzisiejszy niż wszystkie inne.
Deklinacja
| przypadek | liczba pojedyncza | liczba mnoga |
|---|---|---|
| mianownik | naczaśnik | naczaśnicy |
| dopełniacz | naczaśnika | naczaśników |
| celownik | naczaśnikowi | naczaśnikom |
| biernik | naczaśnika | naczaśników |
| narzędnik | naczaśnikiem | naczaśnikami |
| miejscownik | naczaśniku | naczaśnikach |
| wołacz | naczaśniku | naczaśnicy |