Depresja: Różnice pomiędzy wersjami

Zaburzenia depresyjne w ciągu całego życia dotykają od 5% do 17% osób w populacji ogólnej. Według WHO depresja jest czwartą najczęściej występującą chorobą na świecie.

* długo utrzymujące się obniżenie nastroju (smutek, przygnębienie, niska samoocena, mała wiara w siebie, poczucie winy, pesymizm)

* zawężenie poznawcze (myśli koncentrują się wyłącznie wokół jednej rzeczy, pomijają resztę aspektów)

* osłabiony węch (niedawne odkrycie naukowe wskazywane jako jedna z przyczyn gorszego apetytu)

Choć depresja jest bardzo powszechna, nadal nie wiadomo do końca, jak działa. Badania wykazały, że u osób z zaburzeniami depresyjnymi nieprawidłowo pracują neuroprzekaźniki w mózgu (stąd brak nastroju, problemy z motywacją itp.). Czynniki mogą być bardzo różne. Zarówno zewnętrzne (długotrwała samotność, rozpad związku, śmierć bliskiej osoby, zbliżający egzamin, toksyczny szef, zła dieta) jak i wewnętrzne (predyspozycje genetyczne, błędy poznawcze, inne choroby).  

Więcej: https://portal.abczdrowie.pl/przyczyny-depresji

Osoby nigdy nie mające do czynienia z depresją mogą uważać, że osoby z tym zaburzeniem są po prostu smutne. Z tego wynikają główne problemy w zrozumieniu.

* w głębokiej depresji pesymizm, poczucie niskiej wartości, poczucie winy i inne odczucia mogą uniemożliwiać pacjentowi realistyczną ocenę swojej sytuacji życiowej, rodzinnej bądź zawodowej; może pojawiać się tendencja do tego, aby nietrafnie uznawać za prawdziwe przesadnie samokrytyczne myśli, „czarne scenariusze” czy pesymistyczne domysły, co w skrajnych przypadkach może sprawiać, że pacjent w ciężkiej depresji pomimo obiektywnie dość dobrej sytuacji życiowej uważa się za osobę w sytuacji bez wyjścia, przegraną, osaczoną – podczas gdy w zwykłym, niechorobowym smutku zdolność do realistycznego ocenienia własnej sytuacji jest zachowana

Wstępną ocenę stanu pacjenta często przeprowadza się testem Becka. Nie zastąpi on wizyty u lekarza, ale może stanowić pewną wskazówkę.  

Wyniki tego testu są różnie interpretowane (szczególnie przedziały decydujące o nasileniu depresji). Zwykle przyjmuje się, że jeśli wynik jest powyżej 10, wskazane jest udane się do psychologa. A przy wyniku 20 i większym - do psychiatry, gdyż prawdopodobnie konieczne będzie podanie antydepresantów.  

Najlepszą metodą leczenia depresji jest udanie się do psychologa lub psychiatry.

Możesz też skorzystać z telefonów zaufania np. "antydepresyjny telefon zaufania". Uzyskasz tam informacje na temat swojej choroby oraz wyjścia z trudnej sytuacji. Osoba po drugiej stronie słuchawki chce Ci pomóc. http://www.stopdepresji.pl/antydepresyjny

Współczesne antydepresanty są bezpieczne jak zwykłe leki na przeziębienie!  

Skuteczność antydepresantów jest potwierdzona dziesiątkami lat badań i zniechęcając ludzi do ich przyjmowania, tylko zmniejszacie ich szansę na powrót do zdrowia.

[[Kategoria:Psychologia]]