Przejdź do zawartości

Hipoteza roju (psychologia): Różnice pomiędzy wersjami

m
(Utworzono nową stronę "'''Hipoteza roju''' jest hipotezą naukową (nie teorią!) rozwijaną przez Jonathana Haidta, która zakłada, że w ludzkiej psychice istnieje włąc...")
 
Linia 54: Linia 54:


=== Taniec ===
=== Taniec ===
Barbara Ehrenreich w książce ''Dancing in the Streets: A History of Collective Joy'' (''Tańcząc na ulicach. Historia zbiorowej radości'') opisuje podróże Europejczyków pod koniec XV wieku. Przywozili ze swoich wypraw ogromną rozmaitość roślin i zwierząt, a każdy kontynent oferował niepowtarzalne cuda, które przekraczały granice wyobraźni ówczesnych ludzi. Jednak odniesienia dotyczące napotkanych ludzi były znacznie bardziej jednorodne - podróżnicy opisywali ludzi w transie tańczących ekstatycznie wokół ogniska w rytmie bębnów, często aż do wyczerpania. Europejczycy widząc to czuli odrazę.  Maski, pomalowane ciała i gardłowe wrzaski upodabniały ludzi do zwierząt i było widziane jako "dzikie".  
Barbara Ehrenreich w książce ''Dancing in the Streets: A History of Collective Joy'' (''Tańcząc na ulicach. Historia zbiorowej radości'') opisuje podróże Europejczyków pod koniec XV wieku. Przywozili ze swoich wypraw ogromną rozmaitość roślin i zwierząt, a każdy kontynent oferował niepowtarzalne cuda, które przekraczały granice wyobraźni. Jednak odniesienia dotyczące napotkanych ludzi były znacznie bardziej jednorodne - podróżnicy opisywali ludzi w transie tańczących ekstatycznie wokół ogniska w rytmie bębnów, często aż do wyczerpania. Europejczycy widząc to czuli odrazę.  Maski, pomalowane ciała i gardłowe wrzaski upodabniały ludzi do zwierząt i było widziane jako "dzikie".  


Autorka zgadza się z McNeillem, widząc w tańcu rodzaj tworzenia więzi i zwiększania spójności grup. Taniec sprzyja doświadczaniu miłości, zaufania i równości. Taniec był bardzo popularny w starożytnej Grecji oraz w pierwszych wiekach chrześcijaństwa. Zdaniem Ehrenreich chrześcijaństwo było religią "tańczoną" aż do średniowiecza, kiedy zakazano tańca w kościołach.
Autorka zgadza się z McNeillem, widząc w tańcu rodzaj tworzenia więzi i zwiększania spójności grup. Taniec sprzyja doświadczaniu miłości, zaufania i równości. Taniec był bardzo popularny w starożytnej Grecji oraz w pierwszych wiekach chrześcijaństwa. Zdaniem Ehrenreich chrześcijaństwo było religią "tańczoną" aż do średniowiecza, kiedy zakazano tańca w kościołach.