m
→Klasyfikacja
Angelfrost (dyskusja | edycje) m (→Klasyfikacja) |
Angelfrost (dyskusja | edycje) m (→Klasyfikacja) |
||
| Linia 55: | Linia 55: | ||
Wszystkie powyższe transkrypcje mogą być sobie równoważne w jednym z kontekstów; mogą też oznaczać odmienną artykulację w zależności od przyjętych konwencji w transkrypcjach poszczególnych języków. Użycie określonej transkrypcji może być podyktowane w zależności od tego, co osoba dokonująca transkrypcji chce uwydatnić, bądź również od odbiorców do których ta transkrypcja jest kierowana. Dla osoby posługującej się językiem angielskim najbardziej wygodna będzie transkrypcja [mjau̯] z tego względu że palatalizacja nie jest cechą kontrastową w języku angielskim i najczęściej występuje jako sekwencja spółgłoski + [j], zaś zgodnie z fonotaktyką angielskiego półsamogłoski nie występują w wygłosie, stąd też transkrypcja dyftongiczna [au̯]. Z kolei dla osoby posługującej się językiem rosyjskim znacznie bardziej intuicyjna może być transkrypcja [mʲaw] lub [mʲjaw] – w języku rosyjskim występuje kontrast między spółgłoskami palatalizowanymi (z koartykulacją palatalną) oraz niepalatalizowanymi (bez koartykulacji lub z koartykulacją welarną). | Wszystkie powyższe transkrypcje mogą być sobie równoważne w jednym z kontekstów; mogą też oznaczać odmienną artykulację w zależności od przyjętych konwencji w transkrypcjach poszczególnych języków. Użycie określonej transkrypcji może być podyktowane w zależności od tego, co osoba dokonująca transkrypcji chce uwydatnić, bądź również od odbiorców do których ta transkrypcja jest kierowana. Dla osoby posługującej się językiem angielskim najbardziej wygodna będzie transkrypcja [mjau̯] z tego względu że palatalizacja nie jest cechą kontrastową w języku angielskim i najczęściej występuje jako sekwencja spółgłoski + [j], zaś zgodnie z fonotaktyką angielskiego półsamogłoski nie występują w wygłosie, stąd też transkrypcja dyftongiczna [au̯]. Z kolei dla osoby posługującej się językiem rosyjskim znacznie bardziej intuicyjna może być transkrypcja [mʲaw] lub [mʲjaw] – w języku rosyjskim występuje kontrast między spółgłoskami palatalizowanymi (z koartykulacją palatalną) oraz niepalatalizowanymi (bez koartykulacji lub z koartykulacją welarną). | ||
Analizy ponadto wykazały, że aproksymanty palatalne ogólnie odpowiadają przednim samogłoskom, aproksymanty welarne – tylnym samogłoskom, aproksymanty labializowane – zaokrąglonym samogłoskom. W amerykańskiej odmianie języka angielskiego rotyczny aproksymant odpowiada rotycznej samogłosce. | Analizy ponadto wykazały, że aproksymanty palatalne ogólnie odpowiadają przednim samogłoskom, aproksymanty welarne – tylnym samogłoskom, aproksymanty labializowane – zaokrąglonym samogłoskom. W amerykańskiej odmianie języka angielskiego rotyczny aproksymant odpowiada [[Samogłoska rotyczna|rotycznej samogłosce]]. | ||
Półsamogłoski ponadto mogą występować przed lub po odpowiadającym im samogłoskach w celu unikania rozziewu, na przykład w dawnej oraz współczesnej dialektalnej wymowie ''oko'' [ˈwɔkɔ] oraz ''igła'' [ˈjiɡwa]. | Półsamogłoski ponadto mogą występować przed lub po odpowiadającym im samogłoskach w celu unikania rozziewu, na przykład w dawnej oraz współczesnej dialektalnej wymowie ''oko'' [ˈwɔkɔ] oraz ''igła'' [ˈjiɡwa]. | ||
[[Kategoria:Lingwistyka]] | [[Kategoria:Lingwistyka]] | ||