Hyperforeignism
Hyperforeignism, hiperpoprawna wymowa zapożyczenia[1] jest rodzajem jakościowej hiperpoprawności polegającej na tym, że użytkownicy języka błędnie identyfikują wzorce występujące w niektórych zapożyczeniach i rozszerzają je na ogół zapożyczeń, w tym słowa i wyrażenia zapożyczone z innego języka, niż z którego dany wzorzec pochodzi.
Przykłady
Podręcznikowym przykładem hiperpoprawnej wymowy zapożyczenia jest wymawianie odmiany papryki habanero [(x)abaˈnɛrɔ] tak, jakby była zapisana przy użyciu ⟨ñ⟩ (habañero) [(x)abaˈɲɛrɔ] (fonetycznie: habaniero). Prawdopodobnie przyczyną tego jest bardzo podobne słowo jalapeño [xalaˈpɛɲɔ], a więc również jedna z odmian papryki: polega to na skorzystaniu ze wzorca wymowy tego słowa i błędnego jego zastosowania do habanero.
W języku angielskim hiperpoprawna wymowa zapożyczeń zazwyczaj tyczy się konkretnych słów. Przykładowo, wymowa cache [kæʃ] tak, jakby występowało tam ⟨é⟩ (caché) [kæˈʃeɪ].
W języku polskim szczególnie widać hiperpoprawną wymowę w zapożyczeniach z języka japońskiego. Dla przykładu, Honsiu standardowo wymawia się [ˈxɔw̃ɕu] (fonetycznie: hąśu). Pomimo tego w Polsce w niektórych kręgach bardziej popularna jest hiperpoprawna wymowa [ˈxɔw̃sʲu] (fonetycznie: hąsju). Analogicznie sprawa ma się z Kiusiu i Sikoku.