Socjonika: Różnice pomiędzy wersjami

Kłótnie w tej relacji są zwykle sporadyczne. Jednakże pomoc również jest mało efektywna. Dlatego to jest relacja średniego komfortu. Z jednej strony nie tworzy niepotrzebnych spięć, ale też nie ma za bardzo o co walczyć. Te relacje mogą zwykle przynosić uczucie satysfakcji z interakcji z równorzędnym i nie nudnym partnerem.

W tej parze następuje nieco zwodnicze podobieństwo. Partnerzy mówią o podobnych rzeczach, mają podobne zainteresowania. Gdy są na podobnym poziomie, mogą wspólnie żyć właściwie bez konfliktów. Gdy jednak jeden z nich zaczyna zyskiwać przewagę, pnie się wyżej niż drugi, powoduje to częste spięcia.  

Gdy jedna osoba prosi o radę, zwykle odchodzi z niczym, gdyż rady drugiej strony zwykle pasują do niej samej a nie proszącego. Mogą siebie postrzegać wzajemnie jako egoistycznych i zakochanych w sobie. W rodzinie często mają problem z budowaniem zaufania, co bardzo psuje atmosferę.  

Partnerzy dobrze się rozumieją i dogadują na dość powierzchownym poziomie, szczególnie gdy wzajemnie postrzegają siebie jako atrakcyjnych. Mają mnóstwo tematów do rozmowy i nie nudzą się sobą. Jednak na głębszym poziomie relacji czy planowania - jeden z nich często nieświadomie robi coś, co burzy dotychczasową harmonię i cofa ich do punktu wyjścia. W dodatku typ ekstratyczny ma tendencję do nie wysłuchiwania do końca tego, co mówi typ introtyczny, koncentrując się na swoim punkcie widzenia. Choć typowi introtycznemu nie musi to przeszkadzać.

Para ta jest pełna skrajności. Od szczerzej i silnej miłości, po uczucie rozczarowania i zawiedzenia.  

To najbardziej rozleniwiająca kombinacja w socjonice. Partnerzy lubią się razem relaksować, ale kompletnie nie są w stanie wspólnie planować działania. Aktywności partnera są dla nich interesujące, ale zrozumienie ich wymaga dużego wysiłku. Czegokolwiek jeden z partnerów nie próbowałby osiągnąć, zazwyczaj okazuje się niewystarczające lub nie warte zachodu dla drugiego.  

Konflikty w tych relacjach są zwykle krótkie, gdyż partnerzy mocno się przyciągają. Mogą mimo wszystko zapewnić sobie dużo ciepła i troski. Gdy uda im się doprowadzić projekt do końca, zainspirowani mogą rozpocząć kolejny - jednak znów napotykają te same trudności.

W tej relacji nadawca jest zawsze w korzystniejszej pozycji niż odbiorca.

Partnerzy w relacji nadzoru zwykle wyglądają jak dobrzy przyjaciele. Wyjaśnieniem tego zjawiska jest fakt, iż obaj partnerzy wyczuwają swoją społeczną wartość: nadawca jako anioł stróż, bez którego odbiorca wpakuje się w kłopoty, a odbiorca jako obiekt uwagi.  

W tej relacji dawca jest zawsze w korzystniejszej pozycji niż odbiorca. Zwykle to nadawca inicjuje kontakt.