VOT: Różnice pomiędzy wersjami
m
→Podział
Angelfrost (dyskusja | edycje) (Utworzono nową stronę "thumb|Schemat pomiaru VOT. Falą trójkątną zaznaczono dźwięczność (drgania więzadeł głosowych). '''VOT''' ({{abbr|ang.|język...") |
Angelfrost (dyskusja | edycje) m (→Podział) |
||
| Linia 24: | Linia 24: | ||
== Podział == | == Podział == | ||
Kontrast między dwoma skrajnościami – spółgłoskami aspirowanymi oraz dźwięcznymi – często nazywa się kontrastem '''fortis-lenis''' (''fortis'', {{abbr|łac.|język łaciński}} silny oraz ''lenis'', {{abbr|łac.|język łaciński}} | Kontrast między dwoma skrajnościami – spółgłoskami aspirowanymi oraz dźwięcznymi – często nazywa się kontrastem '''fortis-lenis''' (''fortis'', {{abbr|łac.|język łaciński}} silny oraz ''lenis'', {{abbr|łac.|język łaciński}} łagodny). Spółgłoski aspirowane z dodatnim VOT określane są mianem '''fortis''' (silnych) gdyż za sprawą silnej aspiracji wymagają większego napięcia mięśni podczas artykulacji; spółgłoski dźwięczne z ujemnym VOT określane są mianem '''lenis''' (słabych)<ref group="!">Należy wspomnieć że ta definicja jest definicją ogólną: niektóre języki mogą stosować inne definicje odnośnie fortis i lenis – cechą wspólną jest to, że spółgłoski fortis są postrzegane przez użytkowników języka jako "silniejsze", zaś lenis – jako "słabsze".</ref>. | ||
W języku angielskim zamiast kontrastu bezdźwięczne-dźwięczne występuje kontrast na bazie fortis-lenis. W istocie cechą dystynktywną spółgłoski lenis reprezentowanej przez literę ⟨b⟩ lub ⟨d⟩ nie jest jej dźwięczność (mało tego, często ulega ubezdźwięcznieniu na początku wyrazu i na końcu) lecz brak aspiracji. Analogicznie spółgłoska fortis reprezentowana przez ⟨p⟩ lub ⟨t⟩ znaczona jest przez aspirację na początku wyrazu, zaś w wygłosie wymawiana jest bez aspiracji i skraca poprzedzającą samogłoskę: | W języku angielskim zamiast kontrastu bezdźwięczne-dźwięczne występuje kontrast na bazie fortis-lenis. W istocie cechą dystynktywną spółgłoski lenis reprezentowanej przez literę ⟨b⟩ lub ⟨d⟩ nie jest jej dźwięczność (mało tego, często ulega ubezdźwięcznieniu na początku wyrazu i na końcu) lecz brak aspiracji. Analogicznie spółgłoska fortis reprezentowana przez ⟨p⟩ lub ⟨t⟩ znaczona jest przez aspirację na początku wyrazu, zaś w wygłosie wymawiana jest bez aspiracji i skraca poprzedzającą samogłoskę: | ||
