Socjonika: Różnice pomiędzy wersjami

Socjonika jest w środowiskach psychologicznych krytykowana.  

Krytycy zwracają uwagę na niewielki potencjał rozwoju drzemiący w tym systemie. On raczej zachęca do znalezienia odpowiedniej, drugiej połówki (para dualna) niż samodzielnej pracy nad słabościami. Socjonika chętnie przykleja ludziom etykietkę i niejako ich usprawiedliwia, co jednym się podoba, a innym nie. Socjonika może podkręcić wiele kompleksów. "''Nie umiem zarządzać domem''", "''moja twarz wszystko o mnie zdradza''", "''jestem w związku z wrogą kwadrą''". Tego typu dylematy dotykają niejedną osobę zgłębiającą ten system.

 

Kolejnym zarzutem jest fakt, że ona binarnie (zero-jedynkowo) przydziela ludzi do kategorii. Solidne teorie osobowości (jak np. [[Wielka piątka (psychologia)|Wielka Piątka]]) opierają się na płynnych wskaźnikach, w których rozróżniamy ludzi na podstawie nasilenia danej cechy. Skrajności przeważnie jest najmniej, natomiast większość ludzi ma wartości blisko środka.  

Jako zaletę systemu najczęściej podkreśla się większą łatwość w zrozumieniu odmiennych ludzi i dobieranie odpowiedniego zachowania. Wiadomo np. żeby nie krzyczeć na EII, bo to taką osobę tylko paraliżuje. Można też zrozumieć, dlaczego SLE są tak władcze. Socjonika może pomóc odpowiednio dobierać pracowników w grupy. Jednak lepsze wydają się do tego teorie posiadające większe oparcie w nauce jak np. [[Teoria ról grupowych Bilbena]] albo [[Motywy władzy według McClellanda]].  

Niektórzy przesadzają z socjoniką, stosując ją jak biblię życiową. Nie bez powodu żartobliwie mówi się na nią "sekta", a na jej wyznawców "sekciarze". [[Kenex]] zaleca zdrowy sceptycyzm do tego systemu. Lepiej traktować go jako zwykłą ciekawostkę.